واژه «کارتوشری» متعلق است به محله سابق تولید اسلحه و پودر که در وینسنس ٫ در منطقه ۱۲ پاریس واقع شده بود که در نهایت در ۱۹۷۰ توسط آریان مینوشکین به مکانی برای آفرینش تئاتر تبدیل شد. او با گروه تئاتر «دو سولیل» کارش را در این کارخانه تولید ایده شروع کرد. همانطور که گفته شد این گروه توسط آریان مینوشکین و یکی از مهم ترین بازیگرانش یعنی فیلیپ لئوتار تاسیس شد. اولین تمرین آنها قبل از بازسازی کارتوشری صورت گرفت. یعنی زمانی که تمامی دیوار ها کدر و کثیف بود. پنجره ها شکسته بود و در امتداد دیوار های مخروب٫ عملا به نیستی میگرایید. آنها بدون کمک شهرداری پاریس شروع به تبدیل کردن آن به مکانی برای بازآفرینی رویاهای قدیمی کردند. ما با الهام از اتفاقاتی که می افتند تا بنیان وجودی اتفاقات دیگر در مرزهای غیر مشترک شوند، باعث تولد چنین بستری شدیم. نگرش کارتوشری باز تعریف ایده های مرده و شناخت احساساتیست که مارا در زندگی همراهی میکند. کارتوشری برای نگریستن به هنر خصوصا تئاتر، سینما و ادبیات از زاویه ای متفاوت است. زاویه ای پنهان که گاها آن را نمیشناختیم یا شاید…یا شاید حتی… فراموش کرده بودیم.